VII Europejski Kongres Finansowy – Rekomendacje EKF 2017

Szanowni Państwo! Jak co roku Rekomendacje będące owocem kongresowych dyskusji zostaną skierowane jako postulaty uczestników EKF do instytucji regulujących rynek finansowy, administracji państwowej oraz odpowiednich instytucji unijnych. Zachęcamy do przejrzenia ich części poniżej lub całości, która znajduje się w odnośniku.

1. Podatki jako instrument solidarności i równości

1. Wprowadzenie specjalnych zachęt dla rzetelnych podatników, np. preferencji
   w zamówieniach publicznych i w dostępie do instrumentów publicznego wsparcia dla przedsiębiorców (oferowanych np. przez BGK, KUKE, PAIiH, PARP, NCBiR).
2. W celu zwiększenia przejrzystości podatkowej wprowadzenie prawnego obowiązku publikowania danych o zatrudnieniu, przychodzie, zysku, aktywach, i zapłaconych podatkach według krajów działalności. Obowiązek ten dotyczyłby firm o przychodzie ponad 1000 mln zł
   i działających w co najmniej w dwóch krajach.
3. Zainicjowanie przez Polskę debaty na forum europejskim na temat wprowadzenia zasady unikania podwójnego

2. Cyberbezpieczeństwo sektora finansowego

1. Intensyfikacja działań informacyjno-edukacyjnych wśród Klientów instytucji finansowych zmierzających do podniesienia poziomu świadomości dotyczących zagrożeń i możliwości ochrony:
   1. Przeprowadzenie analizy zapotrzebowania Klientów sektora finansowego dotyczącej zakresu, sposobu i formy informowania o zagadnieniach dotyczących cyberbezpieczeństwa.
   2. Wypracowanie oraz wdrożenie nowoczesnych standardów i form komunikacyjnych zapewniających maksymalnie szeroki zakres przekazu w zakresie informacji dotyczących cyberbezpieczeństwa.
   3. Podjęcie działań zmierzających do opracowania międzysektorowych kampanii informacyjno-edukacyjnych.
2. Zdefiniowanie i określenie potrzeb sektora finansowego w zakresie profilu kompetencyjnego z obszaru cyberbezpieczeństwa, wypracowanie oraz wdrożenie odpowiedniego programu edukacyjnego przy współpracy z organami oświaty.

3.Digitalizacja ubezpieczeń – potrzeba zmian prawnych i regulacyjnych

Należy wyeliminować w szczególności:

1.  konieczność uzyskiwania pisemnych zgód ubezpieczającego i ubezpieczonego (jak np. zgody na przetwarzanie danych; zgody na uzyskanie dostępu do dokumentacji medycznej, czy też do danych z Narodowego Funduszu Zdrowia, czy też wreszcie zgody na uzyskanie dostępu do danych znajdujących się w dyspozycji innego zakładu ubezpieczeń; w praktyce chodzi tutaj o zgody dotyczące danych wrażliwych jak np. dane dotyczące stanu zdrowia klienta zainteresowanego ochroną ubezpieczeniową, a które to dane są potrzebne zakładowi ubezpieczeń do oszacowania ryzyka ubezpieczeniowego);
2. konieczność przekazywania ubezpieczającemu i ubezpieczonemu danych i informacji z wykorzystaniem tzw. trwałego nośnika;
3.  konieczność składania niektórych oświadczeń woli przez zakład ubezpieczeń z wykorzystaniem tradycyjnej pisemnej ich postaci (jak np. w procesie likwidacji szkody ubezpieczeniowej);
4.  wynikającą z przepisów ustawy Kodeks cywilny konieczność przekazywania niektórych informacji i oświadczeń przez zakład ubezpieczeń do ubezpieczającego w formie pisemnej.

4. Interwencjonizm władz publicznych – aspekty gospodarcze

1. Interwencjonizm gospodarczy powinien być prowadzony zgodnie z kanonem, że transfer środków z budżetu do gospodarstw domowych oraz do prywatnego sektora w gospodarce (poprzez zwiększenie deficytu sektora finansów publicznych do maksymalnie 3%) nasilany jest w obliczu lub podczas trwania kryzysu, a w okresie rozwoju gospodarczego tworzone są rezerwy środków publicznych (zmniejszając odpowiednio deficyt).
2. Władza publiczna powinna zabiegać o zacieśnianie więzi między podmiotami gospodarczymi
   z obu sektorów: państwowego i prywatnego. Zasadne jest unikanie rozwoju silnych więzi wewnątrz sektora państwowego (między państwowymi bankami i państwowymi przedsiębiorstwami przemysłowymi, np. z sektora energetycznego), aby redukować ryzyko angażowania środków finansowych w pożądane politycznie ale ekonomicznie nieracjonalne projekty.
3. Władza publiczna wspierając rozwój technologii wśród krajowych przedsiębiorstw powinna się powstrzymywać od preferowania wybranych rozwiązań, gdyż w epoce czwartej rewolucji przemysłowej poziom kompetencji kadry zatrudnionej w organach władzy publicznej jest niższy niż poziom kompetencji specjalistów zatrudnionych w podmiotach gospodarczych.
4. Władza publiczna powinna wspierać rozwój szkolnictwa wyższego i ośrodków badawczych, a ich dorobek wykorzystywać w pracach Centralnego Ośrodka Rozwoju Strategicznego, stanowiącego podstawową agendę wspierającą pracę rządu i parlamentu RP.
5. Osoby pełniące obowiązki w organach władzy publicznej mają możliwość wspierania procesu przekształcania oportunistycznej gospodarki, w której dominuje gra transakcyjna, w system rozwijający się dzięki budowaniu relacji opartych na zaufaniu. Interwencjonizm realizowany bez wizji przemian społecznych degeneruje się do procedury załatwiania partykularnych interesów przy wykorzystaniu aparatu władzy oraz znajdujących się w jego dyspozycji środków publicznych.

Zachęcamy do przeczytania wszystkich Rekomendacji pod adresem http://www.efcongress.com/pl/rekomendacje-2017 !